Wie ben ik? Het ware verhaal van Zout Woeters. PART 1: Het Begin van Zout.

 Hallo iedereen.

De laatste tijd krijg ik veel mails over twee onderwerpen. 1 over mijn foute grammatica en spelling en 2 wie ik nou eigenlijk ben. Op dat tweede ga ik nu op in.

Ik werd in 1978 geboren in een klein dorpje dichtbij Den Bosch. Omdat me ouders paarden fokten en ik bang was voor paarden werd ik op mijn 7de achtergelaten in de fantamorgana in Efteling. Lang dacht ik dat de plastic elf mijn moeder was en de man die de karretjes bestuurde mijn vader. Heel lang wist ik papierbakken waren want mijn beste vriend at dat op. Nog steeds snap ik niet dat mensen moeilijk doen over papier. Je hebt immers mensen die dat graag eten als toetje of diner. 

Na mijn 14de verjaardag werd ik gevonden door een groep studenten die dachten dat ik bij de attractie hoorden. Ze stalen mij voor hun studentenhuis en ze leerde me alles wat een volwassene blanke man moet weten. Vooral met een van de studenten kon ik goed opschieten. Zijn naam was Sophie en hij had de beste snor van het hele huis. Maar iedereen noemde hem Hoertje omdat hij echt ziek veel geld verdienden.  Dat vonden ze ranzig. Tijdens mijn periode bij de studentens kwam ik achter een passie van mij, namelijk het staren naar mensen tijden het treinreizen. Ik heb vele ochtenden gezeten in trajecten tussen Gouda en Bussem. Waar ik de bus tussen Bussem en Woesum nam. Daar probeerde ik ook de staren maar mijn staarkunsten werkte niet in de bus. Tijdens deze vele reistochten ontmoeten ik mijn eerst vrouw. Haar naam was Janneke en ze had gigantische supermarktzakken. Eentje van Lidl en de andere van Aldi. Ik merkte dat op en snapte het niet. Als je al naar Lidl gaat waarom zou je ook naar Aldi gaan. Trouwens wie verzint die namen nou. Een of andere persoon met een kapotte lip. Trouwens ik dwaal weer af.

Op mijn 21ste ging ik voor het eerste naar school. Groep 5 om precies te zijn. Daar werd ik gepest vanwege mijn huidskleur. Ik douchte toendertijd in verf omdat dart volgens het Internet goed was voor mijn immunsysteem. Ik wou toedertijd  graag medicijnen testen als testdier bij de UMC dus ik trainde mijn lichaam maar die kidz konden dat niet respecteren. Ze vonden mijn huidskleur niet passen bij wie ik was. Dat zorgte voor een haat die duizende zonnen kunnen aansteken. Mijn favourite leraar doendertijd gaf me altijd een compliment vanwege mijn talent om zo boos te worden dat ik bloodspatting krijg op mijn oogballen. De leraar was een kunstleraar en vond de spattingen wat hebben. Door deze vriendschap bloeide een romantische band en hij was de eerste man die ik gezoend heb. 

Ik en de leraar woonde 4 jaar samen. We hebben veel meegemaakt. De dood van zijn moeder, belastingaangiftes en natuurlijk 9/11. Daarmee bedoel ik niet de aanslag maar gewoon een 11 september die we samen hebben meegemaakt. Maar na 4 lange jaren kwam ik erachter dat ik longaids had. 

Longaids is niet heel bekent in Nederland. Meestal is het vrij makkelijk te genezen maar omdat ik niet geloof in moderne medicijnen slikte ik gewoon veel bloedzuigers in. Normaal gesproken laat je de bloedzuigers jou zuigen maar zo ben ik niet. Het liefst zuig ik. De stress van de ziekte was te hoog voor onze relatie en na 2,5 lange jaren zijn we uit elkaar gegaan. Ik heb het hem nooit vergeven.

Na mijn relatie heb ik een wereldreis gemaakt van Antwerpen tot aan Brussel. Het was een eye opener. Ik heb veel geleerd over ras. Namelijk hoe je dat spelt en hoe je dat schrijft. Maar daar ga ik het later over hebben.